طاهره حسینی نژاد دانش آموخته مهندسی محیط زیست دانشگاه گیلان در پایان نامه دوره کارشناسی ارشد خود به بررسی جایگاه دانشگاه گیلان بر اساس متریک سبز پرداخته است.
حسینی نژاد در این تحقیق علمی، توسعه پایدار را به معنی پاسخگویی به نیازهای بشر، با درنظر گرفتن بستر توسعه و نیازهای آتی و حفظ اکوسیستم بدون آسیب به توانایی نسل آینده دانسته و بیان می دارد: بشریت، امروز با کاهش کیفیت اکوسیستم به خطر افتادن بیوسفر به حالتی که تمدن انسانی را دشوار ساخته، مواجه است و به تصمیم گیری‌های دقیق در مفهوم پایداری و توسعه نیازمند است. توسعه ای که باید یکپارچگی بین اقتصاد، جامعه و محیط زیست را به عنوان پایداری در نظر گیرد و تعادل بین آنها را تامین کند.
حسینی نژاد دانشگاه ها را به عنوان مرکز اصلی در شهرها برای آموزش نوآوری و محیط زیست شناخته و اظهار می دارد: برای تغییر در رفتارهایی که آیندهای پایدار، از لحاظ یکپارچگی محیط زیست، حیات اقتصادی و جامعه عادلانه را برای نسلهای کنونی و آینده ایجاد می کند، باید آموزش مبنا قرار گیرد و ایجاد دهه آموزش و پرورش برای توسعه پایدار در سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ ازسوی سازمان ملل متحد و توجه به ادغام اصول ارزش ها و شیوه های نوین آموزش در تمام جنبه ها، بیانگر اهمیت موضوع آموزش است.
وی در ادامه تحقیق دانشگاهی یادآوری می نماید؛ در دو دهه گذشته تعداد زیادی از دانشگاه‌ها، توسعه پایدار و هدف دانشگاه سبز را در برنامه‌ی رفتاری خود قرار داده و در واقع از طریق به اشتراک گذاری مفهوم توسعه پایدار، انجام تحقیقات علمی و خدمات فنی مرتبط، پیاده سازی آموزش سبز، پرورش استعدادها با آگاهی سبز و الگوهای رفتاری، استراتژی توسعه پایدار را در آموزش عالی با ابتکارات متعددی راه اندازی کرده‌اند.
دانش آموخته مهندسی محیط زیست با تاکید بر تاثیر فعالیت‌های دانشگاه بر زیست بوم بشر، پایداری پردیس را به عنوان یک نگرانی جهانی برای سیاست گذاران و برنامه ریزان دانشگاهی دانسته و اظهار میدارد: آموزش قدرتمندترین ابزاری است که می‌تواند برای تغییر جهان استفاده شود و به عنوان محرک رشد اقتصادی و حافظ فرهنگ و ابزاری برای تحقق آرمان های جامعه است. بنابراین دانشگاه ها مسئولیت بسیار مهمی در افزایش آگاهی، دانش، فن آوری ها و ابزار لازم برای ایجاد یک آیندهی پایدار ازمنظر زیست محیطی دارند و برای ارتقاء، موسسات آموزش عالی ابتکارات متعددی را از اعلامیه‌های بین المللی در مورد پایداری تا ایجاد شبکه‌های پایداری پردیس راه اندازی نموده اند و شروع به اصلاح برنامه های درسی و برنامه‌های تحقیقاتی خود و تطبیق ساختار آنها در راستای پایداری، گزارش داده ها، برنامه ها و فعالیت‌ها نمودند و این نشان دهنده یک فرصت ارزشمند برای ایجاد تغییرات رفتاری نسل آینده برای دستیابی به نگرش بیشتر در زندگی روزمره است و رتبه بندی گرین متریک به عنوان راهنمای استاندارد و یک چارچوب برای ساختن دانشگاه سبز در دنیا مطرح می باشد.
دانش آموخته دانشگاه گیلان رتبه بندی گرین متریک و ارائه پیشنهادات در این راستا را سبب شناخته شدن دانشگاه به عنوان واحدی نمونه در مقولهی توسعه پایدار می داند و ارتقاء دهنده جایگاه دانشگاه در مجامع بین المللی و هدف از این پژوهش را یک تلاش چند وجهی و چالش بر انگیز در راستای ارتقاء جایگاه سبز دانشگاه گیلان بیان میکند.
و در این تحقیق علمی نشان می دهد، رتبه بندی گرین متریک را میتوان به عنوان یک چارچوب و راهنمای استاندارد برای ساختن یک دانشگاه سبز لحاظ نمود. شاخصهای گرین متریک، سیاست‌های پایداری (انرژی، حمل و نقل، زباله، آب ) و برنامه های علمی آکادمیک را می‌سنجد بگونه ای که در دو دهه گذشته رتبه بندی دانشگاه‌ها به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. اما بیشتر این رتبه بندیها بر تحقیق و اعتبار علمی تمرکز دارند و مسائل زیست محیطی توجه کمتری را به خود جلب کرده است. لیگ سبز۲۰۰۷ ، شاخص محیط زیست و مسئولیت اجتماعی ۲۰۰۹ و رتبه بندی جهانی گرین متریک 2010، نمونه هایی از سیستم های رتبه بندی اثرات زیست محیطی ناشی از فعالیت‌های دانشگاهی هستند و دانشگاه گیلان نیز به عنوان بزرگترین مرکز آموزش عالی در شمال کشور در طی سال های اخیر رویکرد ارتقاء کمی و کیفی دانشگاه را به صورت موازی در زمینه های مختلف در دستورکار واحد های تحت امر خود قرار داده است که یکی از آنها مدیریت سبز دانشگاه و حضور در نظام های بین المللی سبزترینهای دنیا میباشد. دانشگاه گیلان در اولین حضور خود در رتبه بندی گرین متریک توانست در رتبه ۳۲۶ در بین دانشگاه های جهان و همچنین ۱۰ دانشگاه سبز کشور قرار گیرد و با بهره گیری از مدیریت و برنامه ریزی صحیح در خصوص حمایت از محیط زیست و الگو سازی برای کاهش مصرف انرژی وگازهای گلخانه ای به ترتیب موفق به کسب رتبه های ۲، ۳ و ۵ ایران در شاخصهای مدیریت مصرف آب، مدیریت انرژی و تغییرات جوی و زیرساخت بین۱۰ دانشگاه ایرانی حاضرشود.
طبق مطالعات انجام توسط حسینی نژاد و همکاران در دانشگاه گیلان در سال 1398 در بررسی وضعیت دانشگاه هایی که توانسته ، رتبه بالا در گرین متریک بدست آورند، نشان داد که رسیدن به یک دانشگاه پایدار نیاز به توجه و فراهم نمودن زیر ساخت لازم در همه بخشها است. امتیاز دانشگاه گیلان در سطح دانشگاه های کشور از رتبه 8 در سال 2017 به رتبه 4 در سال 2018 و در رتبه 3 در سال 2019 ارتقاء یافته است.
دانشگاه گیلان جهت ارتقاء خود در رتبه بندی در سالهای آتی ، استفاده از انرژی های تجدید پذیر مانند آبگرم کن های خورشیدی و سلول های خورشیدی، مانیتورینگ میزان مصرف انرژی و همچنین میزان پسماند تولیدی دانشگاه، استفاده از لامپ های ال ای دی در دانشگاه، استفاده از پساب تصفیه شده برای آبیاری فضای سبز و همچنین قرار دادن دوره های آموزشی در بین کارکنان و دانشجویان برای آشنایی با مفهوم توسعه پایدار را مد نظر دارد.
