نشست علمی " تأملی بر آیین تعزیه"، عصر روز سه شنبه ۲۸ آذر به همت پژوهشکده گیلان شناسی و با همکاری سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری رشت برگزار شد. در این نشست، ابتدا دکتر سید هاشم موسوی رئیس پژوهشکده گیلان شناسی ضمن عرض خیر مقدم گفت: این آیین ها ریشه در فرهنگ و سنت دارند و یقین دارم سرمایه و ذخایری که تعزیه در مردم به وجود آورده در ذهن مردم خواهد ماند. مهندس عاقل منش، عضو شورای شهر رشت با بیان نقش تاثیرگذار آیین تعزیه در گذشته و امروز در جامعه اذعان داشت: نقش کارکردی تعزیه ایجاد وحدت و همبستگی در جامعه است که با شور و شوق در مردم ایجاد می شود. عضو کمیسیون فرهنگی شورای، ضمن بیان تمهیدات صورت گرفته در راستای ترویج و توسعه هرچه بهتر این آیین افزود: از دوره شورای سوم تلاش نمودیم یک دهه کامل را به برپایی تعزیه اختصاص دهیم که این امر با فعال شدن سازمان فرهنگی اجتماعی، اجرای این مراسم و نقش تاثیرگذار آن را در مناطق مختلف تسهیل نمود. وی با اشاره به استقبال از تعزیه در خارج از مرزها گفت: برنامه ما در آینده ایجاد فضای مناسب در کربلا، اعزام تیم تعزیه و توسعه این آیین و پیامدهای معنوی آن است، ما به هر زبان سعی در نشر آثار فرهنگی و هنری خود داریم و این امر با همکاری دانشگاه و شهرداری امکان پذیر خواهد بود. در ادامه این نشست، فرامرز طالبی، نویسنده و پژوهشگر گفت: تعزیه موضوعی فرهنگی بوده و فقط ایران دارای سنت نمایش و تعزیه بوده است. این نویسنده با بیان اینکه تعزیه بسیار مظلوم واقع شده است گفت: پس از غیرشرعی خوانده شدن تعزیه در دوران مشروطه، نسل دوم و سوم تعزیه خوان های خود را در گیلان از دست دادیم و پس از آن به تعزیه خوان ها و نحوه اجرای کار توجهی نشد. وی افزود: ما در سازمان اسناد ملی باید به سمت جمع آوری اسناد تعزیه ایران برویم، اسنادی که در دهه ۲۰ و ۳۰ به چرولی فروخته شد و اکنون در موزه واتیکان است. طالبی با اشاره به تعزیه شاهچراغ در شیراز و تعزیه امام رضا در مشهد اذعان داشت: در گیلان تعزیه امام زاده هاشم و تعزیه آقا سید جلال الدین اشرف را داریم و تاکید من بر رونمایی از تعزیه هایی است که از گیلان به واتیکان رفته اند. متاسفانه اهمیت موزه تعزیه در ایران نادیده گرفته شده است. دکتر نظری مقدم، عضو هیأت علمی پژوهشکده گیلان شناسی دانشگاه گیلان و دبیر این نشست، با تشریح نگاه سفرنامه نویسان به تعزیه گفت: با بررسی ۶۰ سفرنامه، شاهد رویکرد همدلانه آن ها به آیین تعزیه بودیم و این درحالیست که حتی قادر به درک اشعار تعزیه نبودند اما اجرای تاثیرگذار بازیگران تعزیه واقعه کربلا را مقابل دیدگان آنان آشکار می ساخت. وی با اشاره به تعبیری که سفرنامه نویسان از ایرانیان داشتند افزود: آنان اغلب ایرانیان را خشن، متعصب و خودمدار می پنداشتند اما با دیدن تعزیه توجه شان به روحیه میانه رو ایرانیان جلب شد و تاثیر تعزیه بر مردم را بسیار بیشتر از تئاترهای غربی میدانستند.