بيست وهفت شهريور روز شعر و ادب و بزرگداشت محمدحسين بهجت تبريزی ـ شهريار به قلم آقای دکتر محمد علی خزانه دار لو عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی khazaneh@guilan.ac.ir ***************************************** زبان فارسی ميراثی عظيم و پرشکوه و ارزشمند برای جامعه جهانی و مايه فخر و مباهات ماست و چون جويباری فياض ميراث گرانبهای فرهنگی را در اختيار ايرانيان و غير ايرانيان می نهد. موارث اين زبان ـ در حوزه های گوناگون، در طول هزار و دويست سال حيات آن ـ آثار ادبی (نظم و نثر) و علمی برجسته ای هستند که روح تشنه آدمی را سيراب می کند و اين ويژگی مختص زبان و ادب فارسی است. بی ترديد در اين مسير سهم شاعران حکيم و عارف و واعظ شايسته توجه ويژه ای است زيرا تصويرگری و معنی آفرينی آنها به طور مستمر تزريق خون تازه در رگهای زبان و ادب بوده و هست. آخرين شاعر بزرگ معاصر که در حوزه آفرينش های هنری زبان و تصويرگری خيالی آثاری از خود به يادگار گذاشته است محمدحسين بهجت تبريزی متخلص به «شهريار» است. شهريار به دليل سرودن شعر در دو زبان فارسی و ترکی علاوه بر ايرانيان مورد اعتنای ترک زبانان غير ايرانی نيز بوده و هست به نحوی که در جمهوری آذربايجان و ترکيه برای او بزرگداشت می گيرند و اماکن فرهنگی را به ياد او نام گذاری می کنند. بعضی اشعار او مثل مثنوی «علی ای همای رحمت» اقبال عام يافته و در بين فارسی زبانان تاثير فراوان به جای گذاشته است و همچنين منظومه «حيدربابا» در نزد ترک زبانان عين زندگی است در حيات جاری آنها.    اما امروزه اين زبان با سابقه پرافتخار در مواجهه گسترده با تمدن و فرهنگ غرب و اخذ صنعت و فن آوری جديد دچار تحول در همه مراتب شده است . و اگر مجموعه عوامل تاثير گذار در حفظ و توسعه زبان و رفع نيازهای آن نکوشند يا کم کاری کنند معلوم نيست در تبيين و تحليل و انتقال دقيق و کامل علوم جديد گرفته شده از غرب بتواند کامياب باشد.