فقیر زاده شد، فقیر زیست و فقیر نیز از دنیا خواهد رفت. میراث او برای فرزندانش سلاح و تاریخی لبریز از پیروزی خواهد بود. اگر کسی سال 92 او را دیده باشد درخواهد یافت که سال 93 و همه‌ی سال‌های بعد و تا امروز کفش‌هایش همان کفش‌هاست و ساعت‌مچی سیکواش تنها دو سال است که با یک ساعتی مچی از همان مارک که بیش از 19$ قیمت ندارد جایگزین شده. و پی خواهد برد که همه‌ی هدایای قیمتی غرب‌نشینان، ثروتمندان و مهمانانش را به «بچه‌های حزب» می‌بخشد چون آن‌ها به این هدایا شایسته‌ترند.
 
کوفی عنان سال 2000 به دیدارش آمد. سید برای او کاپوچینو سفارش داد چون می‌دانست کوفی عنان چه دوست دارد و البته چه هدفی در سر می‌پروراند. این پیامی بود به کوفی عنان که مأموریتش غیر ممکن است. او به دیدار مردی آمده بود که جزئیات زندگی روزمره و حتی نوشیدنی مورد علاقه‌ی او را می‌دانست.
 
وقتی هنوز مسئول نظامی حوزه‌ی بیروت بود در جشن فارغ‌التحصیلی تیراندازی بانوان حزب حاضر شد. می‌گویند همان کسی که با کارشکنان جریان مقاومت تندی می‌کند، از سر حیا و خجالت سرش را بلند نکرد.
 
روزی یک وکیل لبنانی را که به خاطر روابطش با شخصیت‌های خارجی مشکوک، مظنون به جاسوسی بود به مهمانی‌اش دعوت نکرد. اما وقتی مشخص شد این فرد با آن افراد رابطه‌ی امنیتی ندارد نصرالله از او عذرخواهی کرد و گفت: من مقصرم. اگر عذرخواهی شفاهی و یک فنجان لب‌پریده چای کافی نیست، بگو چه کنم تا راضی شوی…