محسن توسلی فارغ التحصیل دوره کارشناسی ارشد از دانشکده معماری و هنر دانشگاه گیلان در پایان نامه دوره تحصیلات تکمیلی خود به بررسی طراحی خانه هنرمندان ایرانی در پایتخت پرداخته است تا به نوعی به زبان معماری معاصر ایرانی دست یابد. در بخشی از این اثر تحقیقاتی، پژوهشی آمده است:
در معماری معاصر، آثاری قابل مشاهده اند که برخلاف وضعیت عام معماری، توانسته ‌اند در طراحی، به نیاز دانش فنّاورانه ، قواعد و ویژگی‌های معماری معاصر در کنار توجه به فرهنگ و معماری ایرانی، به‌صورت توأمان پاسخ‌گویند. بناهایی که به‌زعم بخش عمده ای از جامعه‌ی معماری، بناهایی واجد ارزش و پیشرو بودند. تجلی هویت پردازی ایرانی و لزوم توجه به اصول و روش‌های طراحی معاصر، به‌صورت توأمان در طراحی بناهای مورد مطالعه، مورد توجه واقع ‌شده است. معماران این آثار از راهکارهایی از قبیل استفاده از عناصر و الگوهای تاریخی معماری ایرانی، توجه به ویژگی‌هایی مانند، فضا سازی، سازمان ‌دهی فضایی، هندسه، تعادل و تقارن، توجه به اصول زیبایی ‌شناسی معماری معاصر جهان و استفاده مناسب از فنّاوری و مصالح  امروزی در کنار استفاده از تزئینات و مصالح معماری سنتی، در طراحی بناها، بهره برده‌اند.
سادگی در اشکال سازنده‌ی فرم و استفاده از سطوح گسترده و ساده میتواند نشانی از نوگرایی در فرم بنا باشد، حال‌آنکه، پیچیده بودن اشکال و قرابت با اشکال عناصر معماری ایرانی، شکستگی، تکرار و داشتن جزئیات در سطوح، میتواند به بنا، صورتی ایرانی و تاریخی بخشد. سادگی در هندسه، دوری از تکرار و جزئی سازی، استفاده از ترکیب‌بندی در جهت ایجاد تعادل نامتقارن، به ساختار فضایی معماری معاصر نزدیکتر است و شاخصه‌ هایی مانند، پیچیدگی، تکرار، جزئی سازی، به‌کارگیری تعادل متقارن، استفاده از اشکال و اعداد رمزی و نمادین با مفاهیم ایرانی، میتواند در تداعی فضا سازی معماری مؤثر باشد. استفاده از هر یک از مصالح سنتی و جدید با ترکیب مناسب و ایجاد تغییر و نوآوری در شیوه به‌کارگیری از مصالح جزء راهکارهایی معماران معاصر بوده است. استفاده از رنگ مصالح به‌ صورت خالص، بهتر از افزودن رنگ به‌عنوان یک آرایه برای سطوح است. هرچند که استفاده از رنگ می‌تواند با کارکرد صحیح خود باعث فضا سازی در اثر گردد. استفاده از تزئینات باید، گزیده و ساده ‌شده باشد. استفاده از تعادل نا متقارن و متقارن در تکمیل سازمان‌دهی یک بنا، می‌تواند به هر دو جنبه‌ی ایرانی بودن و معاصر بودن پاسخگو باشد. استفاده از الگوهای سازمان‌دهی مرکزی مانند حیاط و هشتی، جزء راهکارهای اصلی برای سازمان‌دهی فضایی بناهای مورد مطالعه بوده است.
محسن توسلی در این پژوهش که مبتنی بر خوانش و تحلیل نمونه ‌های موفق معماری معاصر ایران و جستجو در مؤلفه ‌های مؤثر در طراحی آن‌ها انجام شده است ابتدا با بررسی معماری معاصر ایران، سعی در شرح دوره ‌ها و سبک‌های رایج آن دوران و سپس با مطرح کردن شیوه ی بررسی و تحلیل آثار معماری، به تشریح 9 مؤلفه‌ی تأثیرگذار در طراحی پرداخته است.
این تحقیق با بررسی ده اثر از آثار شاخص معماری معاصر ایران و با راهنمایی دکتر مژگان خاکپور و مشاوره دکتر عباس ترکاشوند از اساتید دانشکده هنر و معماری انتخاب شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.