به بهانه روز دانشجو، روابط عمومی دانشگاه گیلان به سراغ مهدی تاج مهری دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران پردیس دانشگاهی"مسن ترین دانشجوی دانشگاه گیلان رفت تا از زبان وی حال و هوای تحصیل در سن 72 سالگی را جویا شود که ماحصل این گفتگوی خودمانی تقدیم می شود.
لطفاً خودتان را کامل معرفی کنید؟
مهدی تاج مهری متولد بیست و نهم آبان ماه یکهزار و سیصد و بیست چهار در رشت محله ساغری سازان. دوره ابتدایی در دبستان علمیه ساغری سازان رشت گذراندم.
از سوابق تحصیلی خود بفرمائید؟
دوران متوسطه را در دبیرستان شاهپور (شهید بهشتی) رشت گذارندم و در سال 1344 موفق به اخذ دیپلم ریاضی از این دبیرستان شدم.
از همان دوران نوجوانی علاقه زیادی به ادامه تحصیل در رشته راه و ساختمان در دانشگاه داشتم که متأسفانه در آن زمان موفق نشدم. پس از انجام خدمت سربازی مشغول کار در بازار شدم و هم زمان در سال 1350 در کنکور مدرسه عالی بازرگانی رشت قبول شده و نهایتاً در سال 1354 موفق به اخذ مدرک لیسانس از این مرکز علمی شدم. اما این موفقیت هرگز نتوانست ذره ای از علاقه ام به رشته راه و ساختمان (عمران) بکاهد. بیاد دارم در سال 1339 که کلاس نهم بودم از طرف دبیرستان به همکلاسی هایم به اتفاق معلم و استاد بسیار خوبمان آقای خمامی زاده بعنوان گردش علمی برای بازدید به منجیل و هرزویل رفته بودیم. با دیدن سد منجیل علاقه زیادی به سد سازی پیدا کردم و از آن پس آرزو داشتم که کاسب خوبی باشم تا همواره بتوانم سازه های بزرگی را محاسبه و به اجرا درآورم. بهمن ماه سال 91 توانستم در رشته عمران دانشگاه آزاد لشت نشاء ثبت نام کنم و تیرماه سال 95 فارغ التحصیل و در مهرسال 1395 در دانشگاه پردیس گیلان در رشته سازه عمران (ارشد) پذیرفته شدم.
انگیزه های شما از ادامه تحصیل؟
هدفم از تحصیل در این رشته هیچگونه انگیزه مادی و استخدامی و ارتقاء سمت سازمانی نبوده و فقط و فقط به جهت علاقه و دست یابی های علمی در این رشته می باشد.
فعلاً هیچگونه فعالیت اقتصادی ندارم و تمام وقتم را با خواندن درسهایم می گذارنم و تا زمانی که توانایی یادگیری داشته باشم به راهم ادامه خواهم داد. زیرا هیچ چیز به اندازه حل یک مسأله؛ مساله تحلیل و مقاومت و ... خوشحالم نمی کند.
اگر به گذشته برگردید باز همین مسیر را انتخاب می کنید؟
اگر روزی بخواهم دوباره از نو شروع کنم حتماً همین مسیر را انتخاب خواهم نمود. مضافاً به اینکه سعی خواهم نمود تا اشتباهاتی را که در سال 1344 منجر به عدم موفقیتم در کنکور در این رشته شد را اصلاح نمایم.
خاطره ای از دوران تحصیل دارید؟
خاطرات زیادی از دوران تحصیلم دارم که مسلماً نه وقت گنجایش آن را دارد و نه مجالی برای مطرح کردن آنهاست. اما یکی از خاطرات شیرین دوران ابتدایی ام را برایتان نقل می کنم.
مدیر دبستان علمیه ما مرحوم آقای کهرباسی (که خدا رحمتشان کند) انسانی بسیار شریف و زحمت کش بودند، ایشان علاوه بر ریاست مدرسه درس ریاضی را با دانش آموزان مقطع پنجم و ششم هم زمان بطور فوق العاده نیز کار می کردند زیرا به ریاضی بسیار اهمیت می دادند. در آن زمان تحصیل در مدارس در دو نوبت صبح(8تا12) و بعد از ظهر (2-4) برگزار می شد و بعد از ظهر پنجشنبه ها مدارس تعطیل بود. که درس فوق برنامه ریاضی ما نیز در عصر پنجشنبه توسط مرحوم آقای کهرباسی برگزار می شد. و من آن سال کلاس پنجم بودم . کلاس پنجم و ششم مدرسه ما نیز در دو کلاس مجاور هم بودند که توسط یک درب از یکدیگر جدا می شد. و ایشان هر دو کلاس را با هم اداره می کردند یک روز یک مسئله ریاضی برای دانش آموزان کلاس ششم مطرح کردند که کسی نتوانست پاسخگوی آن باشد. لاجرم آن را برای کلاس ما تکرار کردند و من همیشه در این گونه مواقع اولین کسی بودم که دستم را بالا می بردم (از ترس اینکه دیگران از من جلوتر نباشند) زیرا می دانستم تا زمانی که به پای تابلو برسم حل آنرا پیدا خواهم کرد.
صورت مسئله از این قرار بود که دو دایره مساوی در داخل یک مستطیل محاط شده بود، با توجه به اینکه شعاع دایره معلوم بود ایشان مساحت و محیط مستطیل را می خواستند . که من توانستم آنرا حل کنم.
عرض مستطیل= شعاع ضرب در دو و طول مستطیل= شعاع ضرب در چهار
مساحت= طول ضرب در عرض محیط = (طول +عرض) ضرب در دو
کنکور مشکل بود؟
کنکور چندان مشکل نبود با اینکه بعد از فراغت از امتحانات پایان دوره کارشناسی زمان زیادی برای مطالعه نداشتم ولی خوشحالم که در آزمون ارشد موفق شدم.
آیا به جز کتابهای درسی؛ کتابهای دیگری هم می خواندید؟
به جز کتابهای درسی به کتابهای دیگر سری عمران برای آزمون ارشد اگر دسترسی پیدا می کردم تا حد امکان مطالعه می کردم.
سخن آخر
فکر می کنم که علاقه و پشتکار برای دستیابی به موفقیت پشتوانه مهمتری است که می تواند موج منفی سن و سال را خنثی نماید به مصداق خواستن توانستن است.
