مرتضی جعفراوغلی دانش آموخته دوره دکتری مهندسی کشاورزی، علوم دامی در گرایش ژنتیک و اصلاح نژاد دام در پایان نامه تحصیلی با راهنمایی دکتر عبدالاحد شادپرور و تحت مشاوره دکتر نوید قوی حسین زاده و دکتر محمد کاوسی کلاشمی به بررسی مقایسه ژنتیکی، اقتصادی استراتژی های هسته اصلاح نژاد گوسفندان مغانی با استفاده از شبیه سازی احتمالی پرداخت.
وی هدف از این پژوهش را تعیین برنامه اصلاح نژادی مناسب برای گوسفند مغانی با مولفه های واریانس و کواریانس مورد نیاز از برآوردهای قبلی نژاد مغانی و برآوردهای سایر نژادهای ایرانی و خارجی بیان و برای تعیین اهداف اصلاحی و ضرایب اقتصادی از یک مدل ثابت قطعی که فرض میکند تنوعی در میان حیوانات برای صفات وجود ندارد، استفاده نمود و پارامترهای مورد نیاز (جمعیتی، تولیدی، تولیدمثلی، مدیریتی و اقتصادی) را به مدت یک سال کامل تولید، از اطلاعات گله ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند مغانی با تشکیل معادلات سود ضرایب اقتصادی صفات بررسی نمود و مشخص گردید بیشترین درآمد، مربوط به سهم فروش بره و بیشترین هزینه سهم تغذیه است.
در این پژوهش صفاتی که به عنوان هدف اصلاحی برای گوسفندان مغانی تعریف شدند: شامل صفات وزن بدن در سنین تولد، سه ماهگی، شش ماهگی، نه ماهگی، دوازده ماهگی، وزن پشم میش ها، تعداد بره به ازای هر زایمان میش، مجموع وزن بره های شیرگیری شده به ازای هر زایمان میش و طول عمر اقتصادی میش های گله بود.
در مطالعه این پژوهش کارآیی فنی گله های گوسفند مغانی با روش تحلیل پوششی داده ها و در دو حالت ثابت یا متغیر گرفتن بازدهی نسبت به مقیاس مورد بررسی قرار گرفت و برآوردهای بازده نسبت به مقیاس نشان می دهند، عمده گله های گوسفند مغانی دارای بازدهی افزایشی نسبت به مقیاس بوده و می توانند با صرفه های ناشی از مقیاس و کاهش هزینه هر واحد ستاده از افزایش درآمد و سود برخوردار شوند.
نتایج شبیه سازی ژنتیکی نشان داد که با تعریف اهداف اصلاحی و تعیین شاخص انتخاب مناسب و طرح های اصلاحی مبتنی بر هسته با سناریوهای بهینه انتقال قوچ و میش بین هسته و گله های پایه، می توان انتظار داشت که در اثر پیشرفت ژنتیکی، میانگین عملکرد در گوسفند نژاد مغانی بیشتر از گزارش های منتشر شده باشد