مورخين راجع به اين كه حضرت عبدالعظيم (ع) در چه سالي، يا چه ماهي، يا چه روزي از دنيا رفته چيزي ننوشته اند. آري در كتاب روح و ريحان مي نويسد: آن حضرت در حدود سنة 250 از دنيا رفته، ولي مدركي نقل نمي كند. بعضي از نويسندگان مي نويسند: از آن روايتي كه از امام علي النقي (ع) به فضيلت حضرت عبدالعظيم (ع) رسيده (و ما آن را بعد از اين خواهيم نگاشت) استفاده مي شود كه آن بزرگوار در زمان امام علي النقي (ع) از دنيا رفته است و امام علي النقي هم در سنة 254 شهيد شد. عمادزاده در جلد دوم زندگاني حضرت موسي بن جعفر (ع) صفحة 391 مي نويسد: حضرت عبدالعظيم(ع) به عقيدة شيخ صدوق در سال 252 شهيد شده ولي معلوم نكرده كه شيخ صدوق اين عقيده را در كدام كتاب هاي خود متذكر شده ؟! علامة مجلسي در مزار كتاب بحار مي نويسد: يكي از شيعيان حضرت رسول اكرم (ص) را در عالم خواب ديد كه فرمود: جنازة مردي از فرزندان من از سكه الموالي (كه نام كوچه اي بوده) حمل مي شود و در باغ عبدالجبار بن عبدالوهاب نزديك درخت سيبي دفن خواهد شد. وقتي آن شخص شيعه از خواب بيدار شد نزد عبدالجبار رفت و پيشنهاد كرد كه آن باغ را از او بخرد. عبدالجبار گفت: اين باغ مرا براي چه مي خواهي ؟ آن مرد جريان خوابي را كه ديده بود نقل كرد. عبدالجبار گفت: خوابي كه تو ديده اي من نيز ديده ام، لذا آن درخت و باغ را براي حضرت عبدالعظيم(ع) و شيعيائي كه در اين جا دفن شوند وقف نموده ام. بعد از اين جريان بود كه حضرت عبدالعظيم(ع) مريض شد و از دنيا رفت. موقعي كه بدن آن بزرگوار را برهنه كردند تا غسل دهند كاغذي در جيب او به دست آمد كه حسب و نسب خود را در آن كاغذ بدين نحو نوشته بود: انا ابوالقاسم، عبدالعظيم بن عبدالله بن علي بن حسن الامير بن زيد بن الحسن المجتبي بن علي بن ابيطالب (ع). طريحي در كتاب منتخب مي نويسد كه نقل شده: از جمله افرادي كه زنده دفن شدند حضرت عبدالعظيم (ع) بود كه قبرش در شهرري قرار دارد. و در كتاب روح و ريحان هم مي نگارد: حضرت عبدالعظيم (ع) را دشمنانش در حالي كه زنده بود، در زير خاك دفن كردند و آن بزرگوار به اجل طبيعي از دنيا نرفت!! العلم عندالله لانه اعلم به حقائق الامور. ولي مرحوم حاج ميرزا حسين نوري در كتاب لؤلؤ و مرجان اين نقل را تكذيب نموده . گنبد و بارگاه حضرت عبدالعظيم (ع) در كتاب منتخب التواريخ از كتاب مجالس المؤمنين نقل مي كند: حرم مطهر حضرت عبدالعظيم (ع) را كه در شهرري قرار دارد مجدالملك قمي در سنة 480 بنيان نهاد. مجدالملك را لشكريان به علت عداوت مذهبي در سنة 492 از نزد سلطان كشيدند و اعضاي او را قطعه قطعه نمودند، آنگاه آن اعضاء قطعه قطعه شده را در تابوتي نهادند و در جوار حضرت سيدالشهداء دفن كردند. بنيان ايوان و رواق حضرت عبدالعظيم (ع) از آثار شاه طهماسب بن شاه اسماعيل صفوي است. در سنة 944 بود كه فتحعلي شاه ضريح نقره اي براي حضرت عبدالعظيم (ع) تقديم كرد. در سنة 1222 بود كه ناصرالدين شاه قاجار طلاكاري گنبد و بارگاه حضرت عبدالعظيم (ع) را شروع كرد. آيينه كاري و نقاشي ايوان مطهر حضرت عبدالعظيم (ع) را ميرزا آقاخان نوري كه صدراعظم دولت ايران بود به پايان رسانيد. روضة حضرت عبدالعظيم (ع) داراي چهار در متقابل است. دري كه طرف قبلة ضريح قرار دارد و از خاتم هاي بسيار عالي به شمار مي رود از تقديمي هاي فتحعلي شاه است. دري كه سمت پائين ضريح قرار دارد و از خاتم هاي مرغوب است از تقديمي هاي ناصرالدين شاه است. دري كه سمت شمال ضريح قرار دارد و به اصطلاح آن را در ورودي مي گويند از تقديمي هاي محمدشاه قاجار است. دري كه در سمت مغرب ضريح است از تقديمي هاي صدراعظم است. توليت آستانه حضرت عبدالعظيم(ع) عزيزالله عطاردي در كتاب زندگاني حضرت عبدالعظيم (ع) مي نويسد: در زمان سلطنت شاه طهماسب اوّل كه مقارن با سال 936 هجري بوده يكي از رجال بزرگ مذهبي آن عصر به نام: ميرسيد حسين خاتم المجتهدين كه داماد محقق كركي بود و از فقهاي عظيم الشأن و جليل القدر اماميه و زعماي مذهب به شمار مي رفت، از جبل عامل به ايران دعوت شد. پس از ورود مرحوم ميرسيد حسين به ايران، پادشاه وقت توليت بقاع مطهرة حضرت معصومه و حضرت عبدالعظيم (ع) و حضرت احمدبن موسي (شاه چراغ) عليهم السلام و هم چنين توليت مقبرة شيخ صفي الدين جد سلاطين صفويه را در اردبيل به عهدة اين سيد شريف واگذار كرد. و اكنون توليت اين سه بقعة شريفه و ادارة امور مقبرة صفي الدين در دست اخلاف و احفاد ميرسيد حسين (ع) مي باشد. جناب آقاي دكتر سيدمحمد علي هدايتي وزير سابق دادگستري و استاد عالي قدر دانشگاه تهران كه اكنون توليت آستانة مباركة حضرت عبدالعظيم (ع) را در اختيار دارند دوازدهمين فرزند مرحوم ميرسيدحسين خاتم المجتهدين است و نسب ايشان به محمد ديباح فرزند حضرت صادق (ع) مي رسد. صفحه اصلی ارتباط با ما درباره ما نظرات ابتدای صفحه