یکی از خصوصیات صنایع دستی این است که این صنعت حاصل روح ملت ها و آئین فرهنگ ملی کشورهاست که به سادگی با رجوع به آمار صنایع دستی کشورها به روحیه مردم آن کشورها می توان پی برد، بنابراین صنایع دستی تنها یک کالا برای مبادله نیست بلکه خصوصیات فرهنگی و ویژگی های اقوام از طریق این کالا مبادله میشود و نوعی ارتباط را ایجاد میکند.
شورای جهانی صنايع دستي:
صنايع دستی پس از جنگ جهانی دوم با محتوای هنری و فرهنگی مورد توجه کشورهای پيشرفته قرار گرفت و 10 ژوئن (20 خرداد) سال 1964 ميلادي، نخستين کنگره‌ی جهانی با شرکت مسوولان اجرايی استادان دانشگاه، هنرمندان و صنعتگران بيش از 40 کشور جهان در نيويورک برگزار شد که در قطعنامه‌ی پايانی اين کنگره، تاسيس شورای جهانی صنايع دستی به عنوان نهاد وابسته به يونسکو تصويب شد.
با تأسيس سازمان ملل متحد، محافظت از ميراثهای فرهنگی بشری بر عهده "يونسکو" يا "سازمان تربيتی ـ علمی و فرهنگی ملل متحد گذاشته شده است. که از سال 1964 ميلادی با تأسيس "شورای جهانی صنايع دستي"، در قالب يکی از ارگانهای وابسته به يونسکو، صنايع دستی و سنتی به صورت بخشی از حيات فرهنگی - اقتصادی ملل مورد توجه قرار گرفت. ايران نيز از سال 1347 (1968 ميلادي) توسط سازمان صنايع دستی ايران به عضويت شورای جهانی صنايع دستی و به تبع آسيايی بودن به عضويت مجمع آسيا و اقيانوسيه شورا درآمد.
در بدو امر، شورای جهانی صنايع دستی با شمار محدودی از اعضا کار خود را آغاز کرد و در حال حاضر، 90 کشور جهان را تحت پوشش دارد. دبيرخانه آن در شهر آمستردام کشور هلند قرار دارد. مهمترين هدفهايی که اين شورا، به عنوان يک ارگان غير انتفاعی غيردولتی قائل شده است عبارت اند از:
1ـ تشويق، کمک و راهنمايی صنعتگران دستی و همچنين بالا بردن سطح اطلاعات تخصصی و حرفه ای آنها با توجه به زمينه های متفاوت فرهنگی موجود در هر يک از کشورهای عضو.
2ـ حفظ و تقويت صنايع دستی و تجلی آن به صورت رکن عمده ای از حيات فرهنگی ملتها.
3ـ ايجاد همبستگی ميان صنعتگران دستی سراسر جهان.
از هر کشور تنها يک سازمان می تواند به عنوان نماينده صنعتگران آن کشور، به عضويت شورا درآيد و سازمان صنايع دستی ايران از سال 1347 به عنوان ارگان مسئول متولی صنايع دستی کشور به عضويت شورای جهانی صنايع دستی درآمده است.
